Μετανάστη αγάπη μου

Τελικά, Το Βήμα , η Ελευθεροτυπία και η Καθημερινή εκφράζουν τα ίδια συμφέροντα, απευθυνόμενα όμως σε πρόβατα διαφορετικών πολιτικών χώρων (δεν νομίζω να είναι ένδειξη υψηλής νοημοσύνης να ψηφίζει κανείς το ίδιο κόμμα...). Βέβαια οι δύο πρώτες είναι σταθερές, ενώ η τρίτη πηγαίνει όπου πάει το εκλογικό σώμα. Φυσικά αυτό δεν τις εμποδίζει να κουνάνε το δάχτυλο για τα θέματα των μεταναστών. Τους οποίους θεωρούν πως δίνουν χρώμα στην Αθήνα, λες και οι μετανάστες είναι κάποιο αξεσουάρ που μας έλειπε., λες και οι μετανάστες γουστάρουν να δίνουν χρώμα Συρίας, Πακιστάν, Αλβανίας, Σομαλίας εδώ. Μπορεί το να είναι κανείς μέσα στο γραφείο του και να βλέπει απ' έξω διάφορες  φυλές να περνάνε να δίνει έναν αέρα κοσμοπολιτισμού......Όσοι καίγονται τόσο για τους μετανάστες (λάθρο- και μη), θα έπρεπε να απαιτούν να γίνουν επενδύσεις στις χώρες τους, για να βελτιώθεί η ζωή τους εκεί. Βέβαια αυτό θα σήμαινε περισσότερη φτώχεια εδώ, οπότε προτιμούν την λογική του αξεσουάρ και των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, οι οποίες κοινωνίες δημιουργήθηκαν στη Δύση από συμφέρον, όχι από καλοσύνη. Φαίνεται έτσι κοιμούνται καλύτερα.
Ειδικά η Καθημερινή πρωτοστατεί στην σχετική προπαγάνδα με κάτι απίθανα άρθρα.