Θα ασχοληθώ με δύο ταινίες για δύο πολύ διαφορετικούς πατέρες
Η πρώτη είναι το 'Ο Αρχιτέκτονας μου' (My architect). Αναφέρεται στη ζωή και στο έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Louis Kahn, όπως τα ανακάυψε ο γιος του. Ο Kahn άφησε λίγα κτήρια και τρία παιδιά από τρεις μητέρες, με το τελευταίο (τον γιο του) να το αποκτά στα 61 του.
Η ταινία δεν είναι βαρετή (αν και το θέμα προδιαθέτει σχετικά), δεν είναι δακρύβρεχτη, και δεν προσπαθεί να αγιοποιήσει τον Kahn ο οποίος ήταν ένας πνευματικός άνθρωπος με ουτοπικές συλλήψεις και μάλλον κακούς τρόπους. Αγνοώ το επάγγελμα του γιου, πάντως σαν κινηματογραφιστής είναι πολύ καλός. Ισορροπημένο αποτέλεσμα. Πολύ την ευχαριστήθηκα.
Η δεύτερη είναι το 'Συλλαμβάνοντας τους Friedman' (Capturing the Friedmans), η οποία ασχολείται με έναν πολύ διαφορετικό πατέρα: άσημος και καταδικασμένος για παιδεραστία.
Γιατί όμως αξίζει έστω και η αναφορά σε αυτήν την ταινία; Αξίζει διότι η συγκεκριμένη οικογένεια κινηματογράφισε πολλές σκηνές της κρίσης που ακολούθησε μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης. Υπάρχει και κοινωνική διάσταση στην υπόθεση σχετικά με την αρρωστημένη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας, όπου το να έχει βιαστεί το παιδί κάθε ζευγαριού ήταν επιβεβλημένο!
Η ταινία αυτή είχε άλλη αφετηρία: ξεκίνησε με θέμα τους κλόουν της Νέας Υόρκης, όταν όμως ένας εξ αυτών (ένας από τους γιούς) αποκάλυψε την ιστορία του στον δημιουργό το θέμα άλλαξε....
Φυσικά αξίζει και αυτή 2 ώρες από το χρόνο σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου