Φυσικά πρόκειται για τον Λαζόπουλο. Κατά μια άποψη έχει επιτυχία γιατί η τηλεοπτική χρονιά είναι φτωχή, λες και οι προηγούμενες ήταν πολύ πλούσιες και ανέβαζαν το πνευματικό επίπεδο του περιούσιου λαού μας. Τις προηγούμενες απλώς τα ρεάλιτι είχαν υψηλές τηλεθεάσεις. Τώρα ο κόσμος βαρέθηκε να συμπάσχει με τους “ήρωες της καθημερινότητας”.
Γιγαντώθηκε στο μεταξύ και η ακρίβεια -αυτό είναι που μας καίει άλλωστε- όλα τα άλλα δεν έχουν αξία, ας καεί όλη η χώρα, ας πίνουμε δηλητήριο, το θέμα είναι η τσέπη να έχει λεφτά.
Και έτσι φτάσαμε στον Λαζόπουλο. Ο οποίος δεν προσφέρει διασκέδαση. Προσφέρει απενοχοποίηση.
Τι κάνει ο Λαζόπουλος; Αποκαλεί τον πρωθυπουργό “Κωστάκη” και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης “Γιωργάκη”. Σαν να είναι τα χαζά παιδιά που δουλεύουν στο καφενείο του σταθμού του. Και ο λαός επιχαίρει.
Ο ίδιος λαός που ψήφισε τα δύο μεγάλα κόμματα στις τελευταίες εκλογές. Μάλιστα.
Ο Λαζόπουλος αναφέρεται αορίστως στον “Έλληνα”, τους πολιτικούς και το δημόσιο. Φυσικά δεν κατηγορεί ΠΟΤΕ τον ίδιο τον τηλεθεατή για την κατάσταση της χώρας και καλά κάνει: η εκπομπή δεν γίνεται αφιλοκερδώς, είναι ευφυής άνθρωπος και παίζει το παιχνίδι της τηλεθέασης και εισπράττει ανάλογα. Οι τηλεθεατές του όμως; Παρακολουθούν σαν κάποιος άλλος λαός να ψήφισε τους πολιτικούς μας, σαν κάποιος άλλος λαός να εργάζεται στις ανάλγητες δημόσιες υπηρεσίες μας.
Επομένως ή ο λαός μας καταλαβαίνει ενδόμυχα τι έχει κάνει (όλο μεγαλουργούμε) και έχει ανάγκη να ρίξει το φταίξιμο αλλού (ανάγκη που καλύπτει ο Λαζόπουλος), ή απλώς είναι τελείως ασυνείδητος. Προτιμώ την πρώτη εκδοχή. Αν και η δεύτερη είναι μάλλον πιο πιθανή.....
2 σχόλια:
Προσυπογράφω.
...νομίζω πως προσφέρει την ψευδαίσθηση της πολιτικής σκέψης και της κριτικής στάσης,
παρέχοντας μασημένο φαγητό,
το οποίο ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις από τι υλικά ακριβώς συνετέθη...
Δημοσίευση σχολίου