Blogoλογία ΙΙ

Μερικά μέλη της μπλογκόσφαιρας πιστεύουν πως υπάρχει η δυναμική για blogoκόμμα (το κόμμα των 1500 ψήφων...) ή /και κάποιας μορφής επανάστασης. Διαφωνώ γιατί:

α)Μεγάλο μέρος των blogs ΔΕΝ ασχολείται με την πολιτική

β)Ο αριθμός των ενεργών bloggs είναι πολύ μικρός σε σχέση με τον πληθυσμό

δ)Ο πληθυσμός της χώρας (και όχι μόνον αυτής) δεν κατανοεί τις διάφορες ιδεολογίες (το 40% δεν καταλαβαίνει τον λογαριασμό της ΔΕΗ...), ψηφίζει από συνήθεια και είναι προσκολλημένος στο κόμμα του-τόσες ψήφοι έχουν πουληθεί. Άρα ακόμα και αν γράψω αύριο την super ιδέα, ο περιπτεράς της γειτονιάς μου θα την γράψει στα @@ του, όπως και η πλειονότητα, ειδικά εαν περιλαμβάνει και κάποια μορφή αγώνα.

ε)Το μορφωτικό επίπεδο είναι χαμηλό και μειώνεται στις νεότερες ηλικίες. Το οποίο σημαίνει πως λιγότεροι προβληματίζονται και λιγότεροι διαβάζουν -καλές όλες οι τέχνες αλλά χωρίς τα βιβλία δεν αναπτύσσεται η σκέψη. Η κοπελίτσα που παίρνει πίπα σε ένα βιντε*κι απο κιν*τό που μου έστειλαν και τα καραγκιοζάκια γύρω της που χαίρονται με το θέαμα (όλα αυτά σε σχολική τάξη), ουδόλως και ουδέποτε θα ενδιαφερθούν ποτέ για τα γραπτά μου/σας.

στ) Ως συνέπεια του προηγούμενου, τα blogs αφορούν μια “ελίτ”, αυτή των αναγνωστών -και αυτή των παιδεραστών, υπάρχουν στο εξωτερικό αρκετά blogs 14χρονων με φωτογραφίες και βιογραφικό, τώρα που θα κάνουν και κόμμα ποιός τους συγκρατεί.

ζ)Δύσκολα θα γίνει "επανάσταση" από τη στιγμή που σχεδόν όλοι κατέχουν κάτι, είτε σπίτι είτε αυτοκίνητο ή απλώς έχουν το μυαλό τους μονίμως στις πίπες. Οι επαναστάσεις είναι συνδεδεμένες με την φτώχεια ή/και την καταπίεση.

η)Τα blogs εκφράζουν την ανάγκη για επικοινωνία για μερικούς (όπως πολύ ωραία το έθεσε ο Philos) αλλά και την ανάγκη για ανέξοδη και ασφαλή δημοσιότητα για άλλους (αυτό το λέω εγώ). Πόσα blogs διαμαρτυρίας έχετε δει; Δεν υπάρχουν ίσως γιατί ο θιγόμενος μπορεί να εντοπίσει τον διαμαρτυρόμενο και να τον “κανονίσει”.

θ)Τα blogs προσφέρονται για την περαιτέρω διάδοση και υποστήριξη μιας ήδη κυρίαρχης ιδέας.

Εαν παρ' όλα αυτά ξεκινήσει κάτι, φυσικά και θα υπάρξουν αντιδράσεις από το επίσημο κράτος. Αρκεί μια προβοκάτσια και ο χαρακτηρισμός "τρομοκράτες" για να καταπνιγεί η "επανάσταση" σε χρόνο dt. Φυσικά η όποια blogoργάνωση προκύψει θα εξαρθρωθεί άμεσα.

Επομένως το όλο θέμα (τα blogs είναι έτσι, είναι αλλιώς, είναι επανάσταση, είναι ο διάολος) είναι φουσκωμένο. Οι αναφορές στον Τύπο μάλλον εκφράζουν τον εντυπωσιασμό και τον φόβο των δημοσιογράφων, οι οποίοι βλέπουν (δικαιολογημένα) τα blogs ως μια απειλή για την τσέπη τους καθώς η ίδια, συρρικνούμενη,πίτα (το αναγνωστικό κοινό) θα μοιραστεί ξανά. Για την ώρα βέβαια κερδίζουν, επιδίδόμενοι στο clopyright.